ansızın...

bir sabah ansızın kapındayım.

hiç kimsenin, benim bile

beklenmediği bir anda.

şaşıp kalıyorsun;

elin, ayağın tutmuyor:

sevdadandır diyorum.

içeri alıyorsun,

nereye koyacağını bilmediğin

bir nesne gibi yanında duruyorum.

yağmurun ıslaklığından,

ıssızlıktan konuşuyoruz;

başın dizlerimde,

yoksunluktan konuşuyoruz.

sevdalıktan,

sensizlikten,

kavuşamamaktan,

ayrılıktan,

susuyoruz;

biliyorum,

biliyorsun,

susuyoruz.

taylan köken

sev ama?..

kalbinle düşün

beyninle sev

oysa gözümüzle sevip

kalbimizle kendimizi

kandırırız...

taylan köken

yan(ıl)gı...

bile bile düşeriz yangına;

çünkü, insan yanılmak

yanlış yapmak için var

taylan köken

bela...

sen hiç düşmedin mi

belaya;

o saçların tuzağına

taylan köken

vapur...

vapur geliyor:

yavaş, telaşsız

iskeleye yanaşıyor;

sanki

iskele yanaşıyor.

iniyor birileri,

biniyor ötekiler

vapur kalkıyor:

yavaş, telaşsız

iskeleden uzaklaşıyor:

sanki

iskele uzaklaşıyor.

şimdi sırada

başka bir iskele;

iskeleler arası

sınırlı bir yaşam:

vapur işte,

iğdiş edilmiş gemi.

taylan köken

küs...

sırt sırta vermiş iki sandalye denizi seyrediyor.

boğazı. 

tıpkı yalnız ve küs iki insan gibi.

küslükleri birbirine mi, yoksa kendilerine mi

belli değil...

güneş henüz batmış.

kızıllığı hala köprünün üzerini yalıyor.

kaç kişi farkında bu muhteşem rengin.

biliyorum;

üsküdar'dan ayrılan vapurdaki kadın da

biliyor bu rengi...

garson gelir şimdi;

sandalyeleri düzeltir,

yan yana getirir

masanın bacakları arasında.

küslük biter elbet;

bitmesi lazım

mutlu sonlar için...

taylan köken

meczup...

meczup denilen insanlar vardır.

bir gün onlardan biriyle karşılaştım.

elbisesi perişandı, ama tertemizdi.

beni görür görmez;

"inşallah çocukların ağlamasının sebebini ayırt edebilirsin" dedi

tam da genel cerrahiden, çocuk cerrahisine

geçişle ilgili kararı vereceğim günlerdi.

çocuk cerrahisinde çalışmaya başladıktan sonra

çocukların farklı sebeplerle,

farklı şekilde ağladıklarını fark ettim.

bebeklerin bile ne sebepten ağladıklarını

hissetmeye başladım.

herhalde o insanın duası gerçekleşti."

Prof.Dr. Yunus Söylet söyleşisinden bir parça

25.01.2009 Hürriyet Pazar Eki

Taylan Köken