hiç bir yere giden oyuncak
trenin çocuklarıyız biz...
yıllar geçiyor ve bakıyoruz ardımıza
hem çok yol katetmiş
hem olduğumuz yerdeyiz
sürekli biriktiriyoruz içimize
ve dostların belleklerine
kimden ne kalacak bana
kime ne vermiş olacağım ben
sen gidince ne yapacağız biz
ne yapıyorsanız bugüne dek
bir kişi eksik yapacaksınız yine
ve elinizi sürdüğünüzde
birbirimize ait bir nesneye
benim içim burulacak uzakta
gülümseyeceğim geçip giden trene...
taylan köken
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder