LEYÂL-İ IZTIRÂB / ÖYKÜ / BORDO-SİYAH / 2004 / 74 sayfa
Ahmet Rasim (1864-1932) devrini en iyi yansıtan yazarlardan biridir. Edebiyatımızın baş köşelerinden birini de ona vermeliyiz.
1883 yılında Darüşşafaka’yı birincilikle bitirmiş, topu topu 15 aylık memuriyetten ayrılarak kendini tamamen yazarlığa veren Ahmet Rasim’in çeşitli gazetelerde yayınladığı uzun öyküleri onun ünlenmesini sağlamıştır. Özellikle İstanbul’u ayrıntılı anlattığı yazılar dönemi günümüze getiren birer fotoğraf niteliğindedir.
Leyâl-i Iztırâb yani Acı Dolu Geceler’i günümüz Türkçesine çeviren ve kitabı yayına hazırlayan Zeki Çakılalan’dır.
Bu uzun öykü ilk olarak 1891 yılında Servet-i Fünun dergisinde tefrika edilmiştir. Gülistan ve Şevket adındaki iki gencin dönemin katı ahlak koşullarında tanışması ve başlarına gelen ilginç bir olayın sonuçlarını aktaran ve yazarca analizi yapılan ilk dönem eserlerindendir.
Kitaptan birkaç kısa not aktaralım;
Felsefe manevi hastalıkları tedavi etmekle görevlidir. Her manevi hastalığın da, etki ya da duygu denen bir yayılma aracı vardır. felsefenin amacı da, manevi hastalıkları doğuracak etkileri gidermektir. Sf: 25
*
Gülmek ağlamakla anlamdaşmış. Sf:31
*
Gelecekle ilgili emellerini düşünüyor. Gelecek, heveslerle değil, sağduyu ile düşünülür. Heveslerin ne geçmişi, ne geleceği vardır. Sağduyu, iffet, insana şimdiyi düşündürür. Sf:41
*
Bencillik insanın ikinci doğasıdır; bencil olmayan, hayatın tadını bilemez. Sf:58
Taylan Köken
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder