FERİT EDGÜ
DO SESİ/ ÖYKÜ/ YKY/ 2002/ 91 sayfa
Ferit Edgü’den kıpkısa öyküler. Tarzı ile yazımı ile felsefesi ile... 1999-2000 yıllarında yazılmışlar.
“Sonunda, ben de babamın yaşına vardım.
Şimdi, onun, niçin insanlardan çok kuşlarla ilgilendiğini anlar gibiyim.” (Adlar-sf:37)
Hangi gün babamızın yaşına varırız? Hangi gün babamızı yakalarız? Yaşlanınca mı? Yoksa babam gibi düşünmeye başlayınca mı? Ne zaman öyle düşünürüz? Düşündüğümüzü hissederiz?
“Sonumsu
Saatine bakmayı unutma, dedim.
Ama bunun ne gibi bir yararı olabilir ki, dedi son soluğunu verirken.” Sf:25
Zaman çok kez anlamsızlaşır!
“Unutmayın ki yalnız kurbanlar yalan söylemez” (Masum-sf:31)
“Susuzluk
Bir kaynağın başında durmuş,
Buralarda içecek bir şey yok mu? diye bağırıp duruyordu.
Ona kaynağı gösterdim.
Bu benim susuzluğumu gidermez, dedi.” Sf:62
“Işık
Koridorun ucundaki ışığı görüyor musun?
Tabii görüyorum.
Öyleyse niçin yazmıyorsun? Sf:73
“Kaf
Bir gece, Berlin sokaklarında dolaşırken,
Kafka’yı gördüm.
O da seni gördü mü?
Evet.
Ne dedi?
Saçma bir soru sordu: Siz de mi oraya gidiyorsunuz? Dedi.
Evet, dedim.
O ne dedi?
Öyleyse birlikte yürüyemeyiz.” Sf:76
Başkaca: Şanslı (sf:39), Bir garip sürgün (sf:40), Rastlantı (sf:64), Özellikle (sf:67) isimli öykülerde okunmalı...
Taylan Köken
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder