bir gemide...

FERİT EDGÜ

BİR GEMİDE / ÖYKÜ / YKY / 1997 / 80 sayfa

Bir Gemide 1978 yılında Ada Yayınlarında basılır. 1979 yılı Sait Faik Hikaye Armağanını kazanır. Kitaptaki öykülerin Ferit Edgü’nün ilk yazım evresinin özelliklerini taşıması yönünden, hem de Sait Faik öykücülüğüne yakın çağrışımlar göstermesi açısından dikkat çekici. Ferid Edgü beğendiğim bir yazar. Sade, kılçıksız dili ve anlatımındaki tane tane’lik beni hep etkilemiştir.

Kitap sekiz öyküden oluşuyor. Öykülerine kısaca bakarsak;

Kaza öyküsünde otobüste mi, yoksa bir uçakta mı seyahat ettiği belli olmayan bir adamın başına gelenler var.

Kentin Üzerindeki Dayanılmaz Koku öyküsünde hassas burunlu şahıs eve, kente bulaşmış olan pis kokuları algılayan, bu kokudan –kokuşmuşluktan- rahatsız olan tek kişidir.

Bir Gemide öyküsünde hangi limana, ne zaman varacağını bilmeyen, içindeki yolcuların ne yaşadığını bilmediği, belki hiçbir yere varılmayacak bir yolculuk… Tıpkı yaşamımız gibi ve bu yaşamda bize yön verenlerin ne yaptığını bilmemesi gibi…

Kanca öyküsünde geçmişimizde, en arkada, en ulaşılmaz yerde bıraktığımız –sandığımız- hatalar, acılar ve anılar anlatılıyor. Herkesin bir –veya birkaç- gizi vardır…

Dönüş: Bir adadan dönüş her zaman zor olur. Bir adada hep gidecekmiş gibi yaşanır…

Seksek öyküsünde yazar tam bir Sait Faik öykücülüğü yakalamış. Toplumun içinde her şeyden sıyrılmak isteyen, önce kendi kendinden kaçan insanı anlatıyor.

Olanak-siz bir anlatı. Niçin yazıyorum sorusuna bir temrin cevap…

Melek Cici bir öykü değil. Bir senaryo, daha çok bir senaryonun öykü taslağı. Eski bir yalıda eski, yalnız bir hayat… Melek Cici bir kitap adı olacak kadar güzel, ama Bir Gemide kitabın bütünündeki hikayelerin anlamını taşıyan bir kitap adı… 

Taylan Köken