MAHİR ÖZTAŞ
RUH İKİZİNİ ARAR/ ÖYKÜ/ YKY/ 1997/ 182 sayfa
Mahir Öztaş’ın ilk okuduğum kitabı. Güzel ve etkileyici bir kitap. Birbiri ardına gelen, bağlaşık, sekiz öyküden oluşuyor kitap.
“Ne garip, duygularımı açığa vurmuyor, sonra da kendi içimde acı çekiyordum. Yanlış bir biçimde aşkın gizli olduğuna, anlaşılmaz kimi çelişkilerde gizlendiğine ve onu belirgin kimi heyecanlarda aramak gerektiğine inanıyordum.” Sf:86
“Ah şu kadınların söze olan düşkünlükleri. Aşkı sözlerde arıyorlar, kendileri için bir şiir yazılmasını istiyorlar.” Sf:102
“Ben seni ararken sen ne yapıyorsun? Birbirimizi bir evde, bir sokakta kaybettiysek, koskoca bir kentte nasıl bulabiliriz?” sf:170
“Başını cama dayar ve karanlıkta akıp giden görüntüleri izlerdi. Oturduğun yerde durmaksızın hareket ettiğini bilmek güzeldi. İnsanın karanlık bir camdaki yansıya bakarak düşler kurması güzeldi. Oysa o karanlık camda kendi yansısından başka bir şey görmüyordu ve düşlere dalmasını gerektirecek bir geleceğe de inanmıyordu.” Sf:182
“Tanrının esprisi yoktur.”
“Bakmaktan kaçtığınız an öldünüz demektir.”
Taylan Köken
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder