dünya tanrıları...

halil cibran

dünya tanrıları/şiir/anahtar/2001/56 sayfa.

“Dünya tanrısı çıldırmış, bir erkek ve bir kadın dışında bütün yaşamı yok etmişti. Toprak bir kafatası gibiydi, çukurları kuru, nehir yatakları gri, yüzeyi maden griliğinde. Kadınla erkek gözyaşlarıyla suladı toprağı ve tekrar verimli kıldı, böylece yaşam geri döndü dünyaya.”

Kitabın arka kapağından aldım bu alıntıyı. Devam eden satırlarda; Halil Cibran’ın ‘tek tanrı’ düşüncesini yıkan ve üç tanrının aralarında yaptığı konuşmalara dayalı şiirsel metinlerden oluşan kurguya dikkatimizi çekiyor.

Kitaptan yaptığım alıntılara bakalım:

“Bir kız raks ediyor ay ışığında,

 Saçlarında şebnemlerden binlerce yıldız,

 Binlerce kanat ayaklarında.” Sayfa:15

“Sadece uçurumlar dinler tanrıların tanrılara seslenişini,

 Çünkü ölçüsüzdür kutsallıklar arasındaki uçurumlar,

 Ve boşluk rüzgârsızdır.” Sayfa:20

“İnsan içindir insan.” Sayfa:25

“Ah ruhum, ruhum,

 Arzu yüklü gemiyi karaya oturttun,

 Yelkenini dolduracak rüzgâr nereden gelecek,

 Dümenini salacak dalga ne kadar yüksek?

 Demirin alındı, kanatların açılacaktı,

 Ama durgun üstündeki gökler,

 Ve alay ediyor sessiz deniz hareketsizliğinle.” Sayfa:32-33

“Bu sonsuz hatırlama ve unutma gelgiti;

 Bu devamlı talih ekmek, ama umut biçmek sadece;” sayfa:38

“En yakındır en uzaktaki.

 Ve güzelliğin olduğu yerdedir her şey.” Sayfa:47

“İnsan genç yüreğimizin çocuğudur.

 Yavaş bir doğuştaki tanrıdır insan;

 Ve uyumamız uzanır onun sevinciyle kederi arasında,

 Düşümüz çıkar oradan.” Sayfa:53

Taylan Köken